امسال در حالی سالروز تصویب قانون کار را گرامی میداریم که این ایام مقارن شده با ایام هفته وحدت و میلاد نبی اکرم، حضرت مصطفی(ص) و میلاد حضرت امام جعفر صادق(ع)، جا دارد این روزها و این ایام را تبریک و از طرفی مصیبت جانکاه جانباختگان خادمین جامعه کارگری بر تمام کسانی که دل در گرو تعالی کارگران و بازنشستگان دارند را تسلیت گفته، از درگاه خداوند منان صبر و شکیبایی برای بازماندگان این دو عزیز سفر کرده سیدجلیلالقدر جناب دکتر نوربخش، مدیرعامل فقید سازمان و برادر عزیزمان مرحوم عبدالرحمان تاجالدین، معاون پارلمانی سازمان تامین اجتماعی ار از درگاه خداوند منان مسئلت نمایم.
از ارواح پاک و مطهر ائمه استمداد میطلبیم تا جامعه کارگری را در مسیر پیشرفت و تعالی کشور که مشی و منش مرحوم دکتر نوربخش و آقای تاجالدین بود، یاری نمایند.
برادران و خواهران حاضر در اجتماع بزرگ 29 آبان سال 97 بدانید که در طول تاریخ همیشه جنگ بین فقر و غنا (کارگر و سرمایه) در تقسیم ارزش ناشی از کار و تولید وجود داشته و از آنجا که قدرت سرمایه توانایی به خدمت گرفتن، قوانین و مقررات، قدرت اقتصادی و حتی دستگاه قضایی و انتظامی و دولتها را دارد لذا نیروی کار برای استیفای حقوق خود راهی جز تهدید منافع سرمایه و مبارزه آن هم به اشکال مختلف ندارد. در این راستا تاریخ گواهی میدهد که کارگران برای به دست آوردن حقوق حداقلی خود ازجمله ساعت کار منصفانه، مزد متناسب با معیشت، داشتن حداقل حمایتهای بیمهای زندگی آبرومند چه هزینههایی پرداخت کردهاند. دستاورد این مبارزات طی قرنها منتج به تشکیل سازمانهایی در سطح بینالمللی شد که اولا این حقوق را به رسمیت بشناسند و ثانیا دولتها را مکلف به رعایت قوانینی کنند که حقوق کارگران را به رسمیت شناخته و آن را تضمین کنند. در حقیقت مجموعه این تعهدات بینالمللی در کشورها شکل دهنده قانون کار آنهاست.
در ایران انقلاب سال 57 که با هدف ایجاد برابری و قسط اسلامی در همه عرصههای اجتماعی و اقتصادی به پیروزی رسید، باعث شد که در سال 69 اولین قانون کار جمهوری اسلامی برای حمایت از نیروی کار، تدوین و تصویب شود اما در طول مراحل تصویب قانون تغییراتی در متن اولیه آن داده شد که همین تغییرات امروز فضای کار را برای کارگران ایران اسلامی ناامن کردهاند اما مخالفین این قانون همین شرایط را هم تحمل نمیکنند و مرتب بر طبل تغییر و اصلاح قانون کار میکوبند در حالی که با شرایط موجود این کارگران هستند که طلبکار این کارزار هستند نه بدهکار آن.
حضار محترم بیش از 97 درصد از بازار کار ایران را نیروی کار قراردادی شکل میدهد که متاسفانه طول عمر ا منیت شغلی آنان را صرفا برای سه ماه تضمین میکند و این تهدیدی است که کارگران را مجبور میکند نه تنها به دنبال حقوق اولیه خود نروند بلکه برای تشکیل یک تشکل صنفی که باید از حقوق آنان دفاع کنند گامی برندارند و در سایه این ت هدیدات بالقوه امنیت جسمی و روحی کارگر و سایر حقوق آنها نیز به مخاطره افتاده از طرفی هر سال ما شاهدیم که حوادث ناشی از کار به شکل گسترده تعدادی از آنان را از کار افتاده و قربانی میکند که نتیجتا خانواده با مصیبت از دست دادن سرپرست خود روبرو میشود. برادران و خواهران با کمال تاسف شاهد آن هستیم که شاخهای از بازار کار به نام دلالان و پیمانکاران نیروی انسانی نیروی کار را معامله میکنند و در پس این دلالی سودهای کلان که ناشی از حقوق کارگران است را به نفع خود مصادره میکنند لذا ما در این روز ملی مربوط به جامعه کارگری گرد هم آمدهایم تا با صدای رسا اعلام کنیم:
1. نبود امنیت شغلی به دلیل نرخ بالای بیکاری و ساختار اقتصادی ایران بر بازار کار مسلط شده و به شکل گستردهای امنیت معیشت و امنیت تشکلهای کارگری را تحت الشعاع خود قرار داده است ما از دولت به عنوان رکن اصلی حاکمیت مجدانه میخواهیم با استفاده از تبصره یک ماده 7 قانون کار و بهره بردن از فصل هفتم قانون این مشکل بزرگ کارگران را برطرف کنند.
2. مقدمه خصوصیسازی، ایجاد بستر مناسب اقتصادی برای ورود بخش خصوصی به آن است در حالی که هیچ یک از پارامترهای یک اقتصاد خصوصی محور در کشور در طول دهههای بعد از انقلاب فراهم نشده است. واگذاری داراییهای عمومی هدفی جز حراج اموال، بیکار شدن و سرگردانی کارگران را به دنبال نداشته است لذا ما مصرا از مجلس و دولت میخواهیم که روند واگذاریها به شکل کنونی متوقف کنند.
3. اعتراض کارگرانی که در این شرایط سخت زندگی ماهها است حقوق نگرفتهاند یک امر کاملا طبیعی است لذا ما از مسئولین امنیتی و قضایی انتظار داریم با این اعتراضها با سعه صدر برخورد کنند و به جای زندگی کردن و محکوم کردن کارگران مشکل آنان یعنی پرداخت حقوق معوقه را پیگیری کنند و به سراغ مسببین اصلی این حوادث بروند.
4. سقوط ارزش ریال مقدمه تورم شدید در اقتصاد است از آنجا که حقوق بگیران بیشترین آسیب را از این منظر خواهند خورد دولت و همه نهادهای ذیربط از جمله شورای عالی کار موضوع جبران خرید از دست رفته را در دستور کار خود قرار دهند لذا ما اعلام میکنیم هیچ بهانهای را در این راستا نمیپذیریم و قبول نداریم و در صورت عدم توجه به حقوق کارگران یقینا شرکای اجتماعی باید منتظر عواقب این بیتوجهی باشند.
5. تامین اجتماعی حاصل پس انداز دستمزد بخشی از کارگران در طول سالیان است لذا داشتن انتظار یک ازندگی آبرومند در دوران بازنشستگی یک حق طبیعی است متاسفانه به دلیل عدم توجه دولت که پرداخت بدهیهای خود به سازمان امروزه مستمری بگیران در شرایط سختی به سر میبرند لذا ما خواستار اجرای قانون همسانسازی و توجه جدی به مواد 111 و 96 قانون تامین اجتماعی منطبق بر واقعیات معشیتی روز از ناحیه دولت و سازمان میباشیم.
6. کارگران ساختمانی یکی از محرومترین اقشار اجتماعی هستند که به دلیل ماهیت کار کمتر مورد توجه قرار میگیرند داشتن بیمه یک مطالبه ابتدایی برای این کارگران است که متاسفانه بنا به دلایلی سازمان تامین اجتماعی از آن دریغ میکند به همین جهت ما خواستار پوشش صد در صدی بیمه این کارگران هستیم.
7. طرح تحول سلامت در اجرا عملا با شکست روبرو شده است و این واقعیتی است که همگان حتی متولیان آن به آن اعتراف دارند لذا برای جلوگیری از ایجاد هزینههای بیشتر اجتماعی و اقتصادی این طرح حتما باید مورد بازنگری قرار گیرد.
8. موضوع خروج کارگران روستایی از شمول ماده 41 قانون کار که امروز توسط افرادی از برون و تعدادی از دورن مجلس شورای اسلامی استارت خورده حرکتی خزنده در جهت ناکارآمد کردن قانون در این بخش از نیروی کار فاقد تشکل است که ما به عنوان تشکیلات مرکزی کارگران کشور هشدار میدهیم که هیچ گونه مصوبهای را قبل از اینکه با حضور شرکای اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد برنتابیده و در مقابل آن با تمام قوا خواهیم ایستاد.